ธรรมน่ารู้ ตอน กองกระดูกเท่าภูเขา

ดูกรภิกษุทั้งหลาย! บุคคลคนหนึ่งที่เวียนว่ายท่องเที่ยวไปตลอดกัปป์ จะพึงมีกองกระดูกใหญ่ เสมือนหนึ่งเวบุลลบรรพตนี้ ถ้ามีผู้คอยรวบรวมไว้ และกองกระดูกที่รวบรวม จะไม่กระจัดกระจายหายเสีย"

คนเรานั้นเกิดมาหลายภพหลายชาติแล้ว หากนำกระดูกมากองรวมกัน ก็จะเท่ากับภูเขาใหญ่ ๆ หนึ่งลูก ชาติภพนั้น เป็นสิ่งที่ยาวนานมาก หาเบื้องต้นไม่ได้หาที่สุดไม่ได้ และก็จะเป็นอย่างนี้ต่อไป หากไม่ปฏิบัติตามมรรคมีองค์ 8 ก็ไม่สามารถจะหลุดพ้นไปได้เลย

สิ่งมีชีวิตที่เกิดมาต้องประสบพบเจอกับ ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย หากผู้ใดทำกรรมชั่วไว้ก็ต้องลงไปใช้กรรมในนรก ซึ่งขึ้นชื่อว่านรกแล้ว ไม่มีสถานที่ใดในโลกมนุษย์จะเทียบกันติด สถานที่ที่ได้ชื่อว่า โหดร้าย ทารุณ บนโลกใบนี้ ยังนับว่า "จิ๊บ ๆ" หากไปเทียบกับนรก

ตั้งแต่เราเกิดและตายมาตั้งแต่อดีตอันหาเบื้องต้นไม่ได้นั้น เราก็วนเวียนอยู่ในภพภูมิต่าง ๆ เช่น มนุษย์ เทวดา พรหม สัตว์เดรัจฉาน เปรด สัตว์นรก บ้างก็เสวยสุขอันเป็นทิพย์ บ้างก็ได้รับทุกขเวทนาอย่างแสนสาหัส

เวลาที่ผ่านไปนั้นยาวนานมาก โลกเกิดและดับไปไม่รู้กี่ล้านครั้ง เราก็ยังวนเวียนอยู่ในสังสารวัฎนี้ และมีทีท่าว่าจะอยุ่ต่อไปอีก หากไม่ปฏิบัติธรรมตามคำสอนของพระพุทธองค์ บุคคลส่วนใหญ่เมื่อเข้าใจและเชื่อในสังสารวัฏ ก็เกิดความสังเวส เบื่อหน่าย หาวิธีที่จะไม่ต้องมาเกิดอีก ตรงกันข้าม บางคนก็ไม่เชื่อ เห็นว่าพิสูจน์ไม่ได้ ก็เลยอยู่ตามอำนาจกิเลสของตนต่อไป

หากบทความนี้ทำให้บางท่านเกิดความรู้สึกเบื่อหน่ายได้บ้าง ก็ถือได้ว่าบรรลุวัตถุประสงค์ของผู้เขียนแล้ว

ธรรมะน่ารู้ ตอน ผู้ใดเห็นธรรมผู้นั้นเห็นเรา

พระพูทธเจ้าทรงกล่าวไว้ชัดเจนว่า "ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย! ถ้าแม้ว่าภิกษุจับชายสังฆาฏิตามหลัง ย่างเท้าตามทุกก้าว แต่เธอมีความละโมบ มีความติดใจในกามทั้งหลาย มีจิตพยาบาท มีความดำริแห่งใจอันเป็นโทษ ลืมสติ ไม่มีสัมปชัญญะ มีจิตไม่ตั้งมั่น มีจิตหมุนไป ไม่สำรวม ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ภิกษุนั้น ก็ยังอยู่ไกลเราโดยแท้ และเราก็อยู่ไกลภิกษุนั้น ข้อนั้นเพราะเหตุไร? เพราะภิกษุนั้นไม่เห็นธรรม ผู้ไม่เห็นธรรม ย่อมไม่เห็นเรา"

คนที่ดั้นด้นตามหาพระเกจิอาจารย์ชื่อดัง เพื่อไปกราบไหว้นั้น ก็พอมีบุญกุศลอยู่บ้าง แต่ก็ยังไม่ได้ชือว่าใกล้พระพุทธเจ้าเลย บุคคลใดยังมีกิเลส มีมิจฉาทิฎฐิอยู่ ก็ยากที่จะพบพานพระอริยเจ้า เพราะฉะนั้นเราควรเร่งปฎิบัติธรรมตามมรรคมีองค์แปดเถิด การศึกษาธรรมะ การให้ทาน และการปฏิบัติ เป็นสิ่งที่จำเป็นอย่างยิ่ง ใครก็ช่วยเราไม่ได้ สิ่งเหล่านี้ต้องทำเอง แล้วจะเกิดผลที่น่าอัศจรรย์ ทั้งนี้จะขยายความในบทถัด ๆ ไป

คนที่อยู่ไกลท่านตั้งร้อยโยชน์ (ไกลมากเลยนะ) หากปฏิบติตามคำสอนท่านแล้ว ก็ได้ชื่อว่าอยู่ใกล้ เปรียบเทียบให้เห็น ๆ เลยก็คือ บุคคลที่อาศัยอยู่อีกดาวดวงหนึ่ง หากพบธรรมะของพระพุทธเจ้า แล้วปฏิบัติตามก็ได้ชื่อว่าอยู่ใกล้ ส่วนคนที่เดินตามพระพุทธเจ้าทั้งวัน แต่ไม่ปฏิบติธรรมเลย ก็ได้ชื่อว่าบุคคลที่อยู่หากไกล